Τα φουλβικά οξέα είναι οργανικές ενώσεις που σχηματίζονται κατά τη διάρκεια της χουμοποίησης, δηλαδή της αποσύνθεσης φυτικού υλικού στο έδαφος. Ανήκουν στην ομάδα των χουμικών ουσιών και σε σύγκριση με τα χουμικά οξέα, έχουν μικρότερο μοριακό βάρος και ισχυρότερη οξύτητα. Μια σημαντική ιδιότητα των φουλβικών οξέων είναι η ικανότητά τους να διαλύουν οξείδια του μαγγανίου και του σιδήρου, καθώς και να δεσμεύουν ιόντα μετάλλων. Αυτά τα χαρακτηριστικά παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαθεσιμότητα των θρεπτικών στοιχείων στο έδαφος, καθώς διευκολύνουν την απορρόφηση απαραίτητων θρεπτικών από τα φυτά.
Ο φώσφορος είναι ένα απαραίτητο μακροθρεπτικό στοιχείο για τα φυτά και τη ζωή του εδάφους. Τα φυτά χρειάζονται ιδιαίτερα φώσφορο κατά τα πρώτα στάδια ανάπτυξής τους, ώστε να εξασφαλίζεται ισχυρή αρχική ανάπτυξη και καλή ανάπτυξη των ριζών. Ο φώσφορος παίζει βασικό ρόλο ως μέρος της κυτταρικής δομής και είναι αναντικατάστατος για όλες τις διεργασίες που σχετίζονται με τη μεταφορά ενέργειας, όπως ο σχηματισμός ATP (τριφωσφορική αδενοσίνη).
Η φωτοσύνθεση είναι η βιολογική διεργασία μέσω της οποίας τα φυτά, τα φύκη και ορισμένα βακτήρια παράγουν γλυκόζη και οξυγόνο (O₂) χρησιμοποιώντας το φως του ήλιου, το νερό και το διοξείδιο του άνθρακα (CO₂). Αυτό συμβαίνει στους χλωροπλάστες των φυτικών κυττάρων, όπου η χλωροφύλλη απορροφά την ηλιακή ενέργεια. Το νερό απορροφάται από τις ρίζες και το CO₂ λαμβάνεται από τον αέρα μέσω των φύλλων. Η παραγόμενη γλυκόζη χρησιμοποιείται ως πηγή ενέργειας και δομικό υλικό για το φυτό, ενώ το πλεονάζον οξυγόνο απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα. Επιπλέον, ο φώσφορος υποστηρίζει τη ζωή του εδάφους, βοηθώντας τη δράση των μικροοργανισμών. Η έλλειψη φωσφόρου είναι δύσκολο να εντοπιστεί, αλλά παρουσιάζει συμπτώματα όπως κοκκινωποί μίσχοι (λόγω αυξημένων επιπέδων χλωροφύλλης-b), μειωμένη ανάπτυξη, τη λεγόμενη «άκαμπτη στάση» (Starrtracht-Habitus), όπου τα φύλλα κάμπτονται προς τα κάτω, υποδηλώνοντας περιορισμένη ανάπτυξη.